Yaşamak, ucu kırık kelimelerle cümleler kurmaktır.. Kırıla kırıla birleşmek, yontula yontula anlamlaşmaktır. Dili paslı bir diviti, mürekkebe yoldaş kılmaktır, paslana paslana parlamak, dağıla dağıla toparlanmaktır... Bir de, tükenen bir kalemdir yaşamak; tükene tükene birikmektir...
Yaşamak, yolcusundan ayrı düşmüş bir yoldur.. Öyle ki gurbet gurbet, vuslata ermektir. Bazı vakitler, tren istasyonlarında şaşkın bir çiçek olmaktır, sola sola tazelenmek, koparıla koparıla yeniden bitmektir.
Bazen, deminden ayrı düşmüş bir çaydır yaşamak, sayın ki, tadsız, tuzsuz lezzetlenmektir; sanın ki yaşamak, kumsalda içilmiş bir ikindi vaktidir.
Bazen, devrik kurulmuş bir cümledir yaşamak.. Bazen gereksiz sözcüklerle kurulmuş bir anlatım bozukluğudur. Öyle ki zamanların çoğunda nedensiz sonuçsuz var olmaktır...
-Sevilay Meraler-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder