beni sen durdur azize bitmiyor yollar
beni sen vur
beni sustur bitsin sorular
beni sen durdur azize yollara
çıktım
bütün kederlerimi yaktım ve
ağlaşacak ne varsa
alevlerini sana
küllerini elazize bıraktım
önce ölümler çaktım çarmıha
çevirdiğim günlere
kıyamet gözkırpacak
çıldıracaktım
ve ruhumda gökler düşerken yere
aklımı maviye aldıracaktım
yıllarca yeniden çıktım
yollara
yıllarca aktım dünyanın bütün
nehirlerinde
aktım durdum uçsuz bucaksız
yatağında herşeyin
son sınırlarda en derinde
nasıl dayanabilir insan
yuvarlanınca boşluğa kendi dağından
ya da balık gibi takılınca
ağlara
kayan bir damla gözyaşıyken
dünyanın yanağından
karışmak isterken yağmurlara
çıkarıp efsanemi tüm
yüzyıllardan...
anla ki azize çığrından çıktım
imkansıza soyunup çıktım
yollara
çatırdayacak sandım
çırılçıplak dünyanın iskeleti
çatırdayacak yalnızlıklar
ayaklarımın altında
ve kocaman şehirlere yeni bir
büyü
çatlayan bir bahar olacaktım
kırlara
çıktım yolllara
artık hatırlayabilir miyim o
muhteşem şiirden bir iki dize
basar mı bağrına artık beni
sevdiğim
beni durdur azize
beni yağmura
beni ateşe
beni denize
Sıtkı Caney
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder