Bütün dertler bilgi ve şuurdan kaynaklanmaktadır. Bilinmeyen ve görmeyen, ne eziyet ne de ızdırap sahibidir. Ne sorumluluk, ne ölümden sonrası için ne de hesap, kitap ve azaptan korkusu vardır. İş yapan bir cihaz gibi,sadece tüketicidir.
Dünyanın bütün ağırlığını insanın omuzuna yükleyen şuurdur. Yunan pehlivanı Atlas gibi, bilgili ve şuurlu olmanın kefaretini, düşünmeye müptela olmak ve dünyanın ağır yükünü omuzlamakla ödüyor.
Bilgisizlik, şuursuzluk rahatlıktır. Çünkü yönsüz filozofların bulma telaşında oldukları mutluluğu sahip olmak, sadece bir şeyi gerektirmektedir: Ahmaklık! İnsan, Allah'ın tüm varlıklara vermiş olduğu (fakat kimsenin almadığı) nimeti, keşke almasaydı. Kimseye verilmeyen, keşke insana da verilmeseydi.
İnsan şuurlu olmakla, gözlerini açmak ve görmekle rahatlık Cennet'inden sürülmüş oluyor. Hayatı eziyet ve telaşa bulanıyor.
Kim, eziyet ve telaşla hayat geçirir? İnsan... ''Lao-Tsu''nun deyimiyle; şu bitkilere bakınız. Baharda nasıl yeşeriyor, çiçek vermeye başlıyor, kışın ise uykuya çekiliyor. Asla ızdırap, perişanlık, ümitsizlik ve sıkıntıya duçar olmazlar. Ne bir emanet yüklenmiş, ne omuzlarında bir ağırlılık yapıyor, ne de tekrar isteniyorlar. Çünkü tabiatın içinde bir bilye gibi yapıldığı tarzda yaşamlarını sürdürüyorlar.
''Sartre''nın deyimiyle; insan, şuur sahibidir. Bu da ona daima işkenceli bir korku vermekte. İnsanlaştığı ölçüde acıları, eziyetleri, geri kalma ve yıkılma korkusu artmakta. Sapma ve zaaf korkusundan, tekamülden, geri kalma korkusundan omuzuna yüklenen sorumluluklarda artış meydana gelmekte.
Şuursuz insan, sorumluluk duymaz, mesuttur. Ama şuuru üst düzeye çıktığı ölçüde çocuğuna, ailesine, şehrine, memleketine, bir bölgeye, üçüncü dünya sömürüye uğramış dünyaya karşı; insan cinsine karşı sorumluluk hissi duyar.
Öyle ki adeta bütün insanların alın yazısı ve yeryüzünde olan her facianın sorumluluğunu ona aitmiş gibi omuzuda ağırlık hisseder. Eziyeti yalnız bugünkü eziyet değil önceki ve gelecek asırların eziyetidir.
İnsan Olmak/Dr. Ali ŞERİATİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder