MALAYANİ MONOLOG/AVAL AVAL

Ucubelerin tebessümü adına.... sm

sizin gibi olamadım hiç,
bu yüzden biraz uzaktım, biraz hiç..

ne siz anladınız beni,
ne de ben sizi...
 kısacası anlaşamadık..

                                     oysa hayat sadece an/la/ş/maktı...
                                              

ne zaman ruhtan söz etsem
aval aval bakardınız.
kızmayın sakın!
hakaret değil!
avallık, sersemliğe varan bir saflıktır. 
düşünsenize bu zamanda saflık!

size aval dediysem kendimden uzağa düşmedim,
zaten hiç düşmem !
ben de aval aval bakarım bazen,
yani okuyunca arabi'yi,  hawkıngi ya da ebu zer'i..

bilirsiniz...
ekseriyet hep doğrudur bu  düzende,
tümel, tekil, tikel... 
hangi önermeyle bakarsanız bakın,
bütün doğrular buna çıkıyor.
yani doğru olan sizsiniz!


sizinle anlaşmayı çok isterdim
ama ne yazık ki ekalliyetim...

                                          bakın yine an/la/ş/amadık!
düşünüyorum da,
hayat sizi sevmekle de güzel desem...
bunu söyleten aramızdaki ıraklık sanki...
yani vallahi seviyorum sizi, ama uzaktan.. 
bilin ki bu sevmelerin en güzeli 
ve belki de en adili...

susmak çoğu zaman güzeldir...

-sevilay meraler-