BUĞU ve ADAM

"Şeytanın ruhuna eziyet ettiği kişi, acısını, hiç düşünmeden en yakınından çıkarır."

 -Meriç-

bir buğu hafifliğidir, yalnız bir adamın ağırlığı

bir fincan kahvenin telvesinden kaç masal çıkarsa, o kadardır yaşay/tacağı 

 bir bardak çayın son yudumu ne kadar sıcaksa, o kadardır verdiği sıcaklık

ve dibi yanmış bir yemeğin tadı kadardır hayattan aldığı lezzet. 

bir buğu kalıcılığıdır, yalnız bir adamın bekası

defterden silinen bir cümle ne kadar silikse, o kadar siliktir  kalabalıklığı

ve bitirilmiş bir kitabın ayracı nereye konuluyorsa, orasıdır şehri

bir buğu netliğidir, yalnız bir adamın şeffaflığı

bozulmuş bir aynanın görüntüsü nasılsa, odur, çürümüş gözlerinden dünyaya yansıyan

 ve bir pas keskinliğince keser ölümü hayattan

bir buğu gücüdür, yalnız bir adamın cesareti

mürekkebi bitmiş bir  tükenmez bir kalem ne kadar yazabiliyorsa,
 o kadardır korkusunun tükenmezliği   

ve kaçırılan bir uçak ne kadar uzaksa, o kadar yakındır yürek yolculuğuna

bir buğu miktarı kadardır, yalnız bir adamın cömertliği

veresiye vermeyen bir bakkalın vericiliği ne kadarsa, o kadardır başkasına verdiği

bir de son kullanma tarihi geçmiş bir merhem ne kadar iyileştirebilirse
 o kadar iyileştirebilir başkalarının y/karalarını

ve

mermerde gülün bitme ihtimali  ne kadarsa, o kadardır aşka bulaşma olasılığı

-Sevilay Meraler-