GÖKTEN ÜÇ ADAM DÜŞTÜ

Gökten üç adam düştü. Biri kirliydi, biri imanlı, biri sevdalı...

Üçüyle de sohbet ettim..

Kirli adam, hep yalan söyledi,

İmanlı olan hep doğruydu, 

Sevdalı olansa çoğu zaman suskun...

Üçüne de O'nu sordum...

Kirli adam, O'nu sevmem ben dedi,

İmanlı olan, O'na derinden bağlıyım dedi,

Sevdalı olansa gülümsedi...

Üçüne de aşkı sordum...

Kirli adam, aşk şehvettir dedi,

İmanlı olan, helal aşk vardır dedi,

Sevdalı olansa ağladı...

Üçüne de insanı sordum...

Kirli adam, insan cesettir dedi,

İmanlı olan,  insan O'nun halefidir dedi,

Sevdalı olansa bir avuç toprak verdi...

Üçüne de ölümü sordum,

Kirli adam, ölmek yok olmaktır dedi,

İmanlı olan ölüm bir başlangıçtır dedi,

Sevdalı olansa güneşe baktı...

Üçüne de günahı sordum...

Kirli adam günah yoktur dedi,

İmanlı olan günah ateştir dedi,

Sevdalı olansa suyu gösterdi...

Sonra o üç adam bir adam oldu.

-Nasıl oldu bu? dedim.

-Üçlük benim mertebemdir dedi..

-Önce kirlendim, sonra iman ettim, sonra da sevdalandım.

-Sen de insansın.. Sen de kirlenebilirsin... Bu yüzden hiç kimseyi ama hiç kimseyi kirli deyip hor görme! dedi.

Böylece anlamıştım: "Kirlenmeden iman etmek, iman etmeden sevdalanmak olmazmış..." 

Bana düşense, sadece susmak ve dua etmekmiş...

-Sevilay Meraler-