Allahım! Beni yalnızca seninle oya/la!
Allah, mutlak güç sahibi, mutlak tam ve mutlak tektir. İnsanoğlu, mutlak aciz, mutlak eksik ve mutlak çifttir. İnsan, iki eksikliğe sahiptir; biri, Allah'la ilgili olan eksiklik, diğeri kendisi gibi olanla ilgili olan eksiklik.. İnsanın Allah'la alakalı olan eksikliği, kişiye ait, tek, bağımsız ve sadece Allah'a teslimiyetle dolan bir eksikliktir. Kendi varlığıyla alakalı olan eksikliği ise, iki eksikliğin doldurduğu bir eksikliktir; ikiye ait, çift ve bağımlı.. Eksikliği ancak başka bir eksiklikle dolan bir eksiklik.. Adem ve Havva gibi yani.. Adem, Havva'nın kendisini dolduran eksik yanıydı, Havva Adem'in...
Adem ve Havva birbirlerini birbirlerini eksikliğiyle dolu dolu yaşarlarken, başka bir eksiğin aldatışıyla en büyük eksikliğe düştüler. Şeytan, verdiği bir çift vesvese ile bu bir çift eksikliği aldattı. Yasaklanan ağacın meyvesini tattılar.. Bu aldanış sonucunda Adem ve Havva'nın temiz özleri, nefislerinin aldatışıyla kirlendi. Adem ve Havva, utançlarının bedenleriyle alakalı olduğunu sanıp, günahlarını cennetteki yapraklarla kapatmaya çalıştılar ve fakat yapraklar bu utancı kapatmaya/afolunmaya yetmedi. Çünkü bu utanç, bedeni aşan büyük bir utançtı. Hiç bir yaprağın örtemeyeceği kadar büyük.. Bedenlerin sığ varlığına sığamayacak kadar ve bedenlerini aşan bir utanç.. Şeytan, onlara alemlerin en büyük kötülüğünü yaptı. Onlara, Allah'ı unutturdu ve bu büyük gafletle Ademle Havva, birbirlerinden değil Bir'den utandılar...
Bu yüzden insanoğlunun ilk günahının, ilk ayıbının sadece bedeniyle alakalı olmadığı kanaatindeyim. Bedene indirgenmiş günah anlayışını baz alarak, günahı ve yaşamı anlamlandırmamız bizleri yanıltabilir. İlk günah, sadece bedenle alakalı bir günah olsaydı Allah cennetteki hiç bir varlığın bu utancı kapatmasına izin vermezdi. Bir yaprak olsa dahi.. Ancak Allah, onların itaatsizliğini affetmedi. İnsanın en büyük ve ilk günahı O'na teslim olmaması, O'na itaat etmemesi ve şeytana uymasıydı..
Ademle Havva'nın bedenleriyle işledikleri ikinci günah, bedenleri ile sınırlıydı ve o utancı örtmeye bir kaç cennet yaprağı yetmişti. Hz. Adem yıllarca pişmanlıktan perişan bir halde dua etti de affedildi. Ya bizler? Bizler, hem teslimiyetsizliğimizin hem de bedenimizin günahıyla pervasızca yaşarken ve utancımız bütün bedenimizi kaplamışken ve üstelik bundan utanmıyorken ve dahi etrafımızda hiç bir cennetin hiç bir yaprağı yokken, nasıl örtüneceğiz söyler misiniz? Dünyanın bütün yapraklarını getirseler, bedenlerimizin/ruhlarımızın utancını örtmeye yetecek mi? Korkuyorum.. Allahım ömrümüzü affımıza vesile kıl!
-Sevilay Meraler-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder