GÖRECE I

İnsan...  
Sular içinde bir damla su...
                     kanlar içinde bir damla kan... 
                                kemikler içinde bir yığın kemik...  
                                             

İnsan...
Melekler aleminde kirli bir melek... 
                nefisler aleminde temiz bir nefis...

İnsan...
Topraktan rüzgar, topraktan deniz... 

İnsan... 
Sudan bir ateş, sudan bir zehir..

Hayat... Çokça muamma, çokça tasa ve çokça dilemma!

....../

Kendimin uçurumundan atarken kendimi, kendimin dibine, nisyanla yamalanmış elbisem, O'ndan yana kök salmış ağacımın dallarına takılır.

Artık ne bir melek kadar temizimdir  ne de  iblis kadar kirli... 

Sonra eski yüzler takılır yüzüme... 

Anlarım ki arayış değildir kendimizi aramak başkasının beninde.

Ve anlarım  ki hiç kimse başkasının uçurumundan atamaz kendini diplere.

Başkasının uçurumu,  dibi iken başkasının, biraz daha mümkün değildir bu.. 

Zaman, kıyamet sonrasını yaşatır sonra ve  anlarım ki orası yaşamak coğrafyasıdır.  
                                       

Kendimin uçurumundan atarken yine kendimi kendimin dibine, isyanla yamalanmış elbisem, yaralı bir şiire takılır.

kalbini o kadar uzak tuttun ki

yaralandın... ey!

yaradan...

uzak kalmak ne demekti

Rabb'inden ve mâsivâdan?

H. Yavuz

 -Sevilay Meraler-