Sevgili şairler, şiirsel hareketin bir temsilcisi olarak manifestoma başlamadan önce kalem tutan ellerinizin kelamlarla nurlanmasını diler ellerinizden öperim.. Size olan saygımız sonsuz lakin aşağıdaki sorularımızı ve sitemimizi dikkate almanızı ve kendinize çeki düzen vermenizi istiyoruz.
1-Lütfen bizleri korkularınızın paçavrası olarak kullanmayı bırakın. Kalbinizde sakladığınız duygularınızı sevdiğinize söylemeyip bizi kullanarak dünyaya anlatmak ne kadar etik söyler misiniz?
2-Nesirlerle haşır neşir olan aklınıza gelmeyen biz, neden kalbiniz aklınızı sabote ettiğinde geliriz? Biz baltalayıcı değiliz. Bize farklı bir imaj çizip bizi manipüle etmeye ne hakkınız var?
3- Siz savaşmıyorken neden savaş şiirleri yazarsınız? Ya da neden masa başında devrim şiirleri yazarsınız? Şiirlerin devrim yapabileceğini ya da savaşların şiirlerle bitebileceğini mi sanıyorsunuz? Çok safsınız.
4- Biz şiirlerin çokluğundan mıdır bunca zulüm? Dertlere derman toplum şiirleriniz kaç fakirin karnını doyurdu, ya da hangi adaleti yaydı yeryüzüne söyler misiniz?
5- Kavuşmamaklarınızda ve yenilgilerinizde kavrulurken sevdalarınız kaç sevgili şiir hatırına sevdiğine kavuştu söyler misiniz?
6- Bizi sürekli kahırlarınıza, yalnızlığınıza, ölüm korkunuza, imkansız aşkınıza ortak ederken hiç mi acımadınız bize? Siz hazlarında boğulurken içinizi boşaltmanın, biz nasıl bir sarsıntı geçiriyoruz biliyor musunuz? Ne zaman bir ümidin şiiri olacağız söyler misiniz?
7- Bizle sözlere verdiğiniz ahenk kaç gerçeği değiştirdi? Kabirlerde mezar taşlarında bile kullandı bizi yoldaşlarınız. Hangi dörtlüğümüz ölümün çehresini değiştirdi ki? Kabir kavminden mi beklediniz bizi anlamalarını?
Sevgili şairler lütfen bunları dikkate alın ve neden şiir yazdığınızı bir kez daha sorgulayın. Yoksa bu sömürü bitmeyecek.
-Sevilay Meraler-
