"yalnızlık, bütün mükemmel beyinlerin kaderidir.." schopenhaur
Hadi kalk kalbim, göçüyoruz buralardan. Bak, yılanların gözleri kanamaya başlamış. Yıldızların aksine mâsiva, yakamozların kalbine şekvâ dolanmış. Rüzgâr, ekşi bir ruh taşır, biz acı...
Aldanmak, insan olmaktanmış...
Hadi kalbim, toparlan diyorum; bak fezâya katran bulaşmış. Tuhaf galaksilerin sayısı artıyor. Paratonerler evleri korumuyor artık.
Işık uzayda doğru ilerlemez, biz dünyada...
Işık uzayda doğru ilerlemez, biz dünyada...
Kaçmak, insan olmaktanmış...
Hadi kalbim, acele et diyorum; bak denizaltından bir ağaç yükselmiş. Ağlarda ecnebi bir merhamet... Hayatı tutmak isteyenlerin, elleri yosun bağlamış.
Su balığa hayattır, bize ölüm...
Su balığa hayattır, bize ölüm...
Korkmak, insan olmaktanmış...
Hadi kalbim, göçüyoruz buhranlardan; bak aklıma Rahman ulaşmış.
Varlığa yokluk, yokluğa hicrân bulanmış.
Serde tatlı bir esriklik...
Ve dünya duvağını açmış.
Lâ iki zıtlığı taşımaz, insan iki eşiği...
Varlığa yokluk, yokluğa hicrân bulanmış.
Serde tatlı bir esriklik...
Ve dünya duvağını açmış.
Lâ iki zıtlığı taşımaz, insan iki eşiği...
Kaybolmak, insan olmaktanmış...
Sevilay Meraler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder